Arpine Hovhannisyan, Ex-Minister of justice posted on her Facebook
Մարկոս Ավրելիուսը Հռոմի ամենահայտնի կայսրերից էր ու ժամանակի ամենառաջադեմ մարդկանցից։ Նա այն կայսրերից էր, որ գրի էր առնում իր մտքերը՝ ընդ որում դրանց հիմնական նպատակը ոչ թե գրվածքը ընթերցողին հանձնելն էր, այլ Հռոմում տարածված հայտնի պրակտիկայի համաձայն՝ նա դա անում էր իր բնավորությունը «շտկելու եւ բուժելու», ինքնատիրապետման եւ ինքնակատարելագործման համար։ Բավական հետաքրքիր է նրա խորհրդածությունների առաջին հատվածը, որտեղ հերթով թվում է այն առաքինությունները, որոնք ստացել է իր ուսուցիչներից, պապից, Հռոմի կայսրերից։
Օրինակ, Անտոնինուս Պիուս կայսրից սովորել էր խորհրդակցությունների ժամանակ ուշադիր ու համբերությամբ գործերը քննել, այլ ոչ թե հարցերը հապճեպ փակել՝ բավարարվելով եղած պատկերացումներով։
Մի շատ կարեւոր գաղափախոսություն կա Ավրելիուսի գործունեության հիմքում՝ այն ինչ նա ստացել է իր մենթորներից (արժեբանական ուսուցիչներ) եւ այն ինչ ինքն է փոխանցում՝ արդեն որպես մենթոր եւ պետության ղեկավար։
Այս առումով ուզում եմ որոշ համեմատականներ տանել ՀՀ այսօրվա ղեկավարի հետ։
Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին նայելիս տպավորություն է առաջանում, որ նա կամ արժանի մենթոր չի ունեցել, իսկ եթե նույնիսկ ունեցել է՝ վերցել է իր մենթորներից ոչ թե առաքինությունները, այլ նրանց թուլությունները։ Այսինքն՝որպես պետության ղեկավար ինչ է ինքը փոխանցում իր թիմին եւ մարդկանց, ովքեր հետեւում են իրենց վարչապետին։ Այսպես՝
- Նիկոլ- «գիտնական»
Եթե Ավրելիուսը համարվում էր ստոիցիզմի ամենահայտնի ներկայացուցիչներից, ապա Նիկոլ Փաշինյանը կարող է համարվել Հայաստանում քաղաքականության մեջ նոր ուղղության՝ հայհոյաբանության (քֆուրոլոգիայի) հիմնադիր հայրը։ Պարոն Փաշինյանին պետք է արժանին մատուցել, նա որակապես նոր մակարդակի է հասցրել հայհոյանքը՝ թույլ տալով, որ այն դառնա մարդկանց արտահայտման հիմնական ձեւը, մտնի մարդկանց ընտանիքներ, եւ իհարկե դառնա նոր իշխանության պահպանման գոյաբանական հիմքը: Սա այնքան լուրջ ձեռքբերում էր (անհասկանալի դիպվածով բացակայում էր վարչապետի 100 ձեռքբերումների շարքից), որ անգամ ներկայիս իշխանության ընդդիմախոսները վերցրեցին ու սկսեցին օգտագործել։ Վարչապետը կարող է հպարտանալ, որ այն գործնականում աշխատող գիտություն է, այնքան, որ նույնիսկ օգտագործվում է իր դեմ։ «ՀՀ-ում ինստիտուցիոնալ հայհոյաբանության հիմնադիր-հայր» եզրույթը հիրավի արժանի հավելում է կենսագրությանը։
- Նիկոլ- «Հավասարակշռված/Խոհեմ»
Եթե Ավրելիուսը իր պապից ժառանգել էր անվրդովություն, իսկ ստոիկներից` սովորել կայունություն, ապա այն, ինչ կարող է Նիկոլ Փաշինյանը փոխանցել իր թիմակիցներին այն է, որ իր ցանկացած որոշում հեղհեղուկ է, չի ենթարկվում տրամաբանական եւ դիալեկտիկական որեւէ կանոնի, այն կախված է նրա տրամադրությունից ու ցասման աստիճանից։ Եթե շատ նեղն ես, ապա կարող ես բղավել, ձեռքերդ այս ու այն կողմ տանել եւ արտաբերել Սաշիկ կամ Քոչարյան մոգական անունները՝ պարտադիր նախադասության մեջ օգտագործելով «հեղափոխություն», «թալանչի», «այլեւս երբեք» «նախկին» բառերը։
Ու վերջ՝ բոլորը կապրեն լավ, խնդիրներ էլ չեն լինի, իսկ աշխատավարձերն էլ կլինեն տասնյակ անգամ շատ։
Այդ հեղհեղուկությունն ու անհավասարակշռությունն է պատճառը, որ ավելի պարադոքսալ իշխանություն, քան սա է, չի եղել։
Մի կողմից այն ամենամերժող իշխանություն է։ Անցած տարվանից մերժում են Սերժին, հիմա մերժում են Հրայր Թովմասյանին , երբեմնի հերոս Վանեցյանին, կիսահերոս Օսիպյանին եւ բոլորին բոլորին։
Միեւնույն ժամանակ այս իշխանությունը ամբողջովին հիմնված է նախկին իշխանության ներկայացուցիչների մասնագիտական ունակությունների վրա։ Կառավարության կազմին հպանցիկ հայացք նետելիս պարզ է դառնում, որ ամբողջական քաոս չի տիրում միայն այն ոլորտներում, որի պատասխանատուները նախկին «ռեժիմի» ներկայացուցիչներն են՝ Ատոմ Ջանջուղազյան, Տիգրան Խաչատրյան, Զոհրաբ Մնացականյան, Դավիթ Տոնոյան, Ֆելիքս Ցոլակյան, Արթուր Ջավադյան եւ այլք։( Արթուր Դավթյանին չեմ նշում, որովհետեւ ինքը ամբողջությամբ համապատասխանում է «նոր» իշխանության չափանիշներին): Բայց հոգ չէ, վարչապետը շուտով քայլ առ քայլ կհրաժարվի պրոֆեսիոնալներից եւ, օրինակ, Դավիթ Տոնոյանի փոխարեն կնշանակի մեկին, ով ընդամենը արագ քայլքից չի վախեցել, իսկ օրինակ Ջանջուղազյանի փոխարեն՝ ընդամենը բազմապատկման աղյուսակը իմացող մեկին։
2.1 Նիկոլ- «Թիմային»
Նիկոլ Փաշինյանը սովորեցնում է, որ ԲՈԼՈՐԻն կարելի է օգտագործել եւ դեն նետել՝ անկախ նրանից իրենք ովքեր են։ Ամուլսա՞րն է առջեւում, հոգ չէ՝ կա Տիգրան Ավինյան, որին կարելի է «զոհաբերել» ՝ գոնե հրապարակային դաշտում, կա՞ ՍԴ խնդիր, հոգ չէ՝ կա Արարատ Միրզոյան, որին կարելի է «զոհաբերել» հակասահմանադրական տեքստ արտասանելու պարտականություն վրան դնելով։ Եվ բազում-բազում պատգամավորներ, պաշտոնյաներ, որոնք օրը մի հոգեցունց միտք կարող է արտահայտեն ու զբաղեցնեն հանրությանը՝ խայտառակ անելով իրենք իրենց։ Եվ իհարկե կա «լուսավոր ընդդիմություն», որը առանձին իրական լուսավորներին հանած, իշխանության տրամաբանական շարունակությունն է, բայց վարչապետը նրանց էլ ըստ արժանվույն չի գնահատում, ինչքան էլ այդ մարդիկ իր համար «լուսավոր» նախագծեր են բերում ու «նախկինների» դեմ կռիվ տալիս։
- Նիկոլ-«Ճշմարտախոս»
Եթե Ավրելիուսը իր կայսր եղբորից որդեգրել էր անսասան սեր դեպի ճշմարասիրություն եւ շիտակություն, ապա Փաշինյանը իր թիմակիցներին եւ քաղաքացիներին ամեն օր գործնական օրինակով ցույց է տալիս, թե ինչպես պետք է ամեն օր ստել եւ լինել անպատասխանատու ցանկացած հայտարարո
Thoughts on Marcos Aurelius, Nicole the “Scientist” and others
Marcus Aurelius was one of the most famous emperors of Rome and one of the most progressive people of the time. He was one of the emperors to write down his thoughts, the main purpose of which was not to hand over the text to the reader but, according to popular practice in Rome, he was doing this to “correct and heal”, self-mastery, and self-improvement. The first part of his meditations is quite interesting, in which he looks at the virtues he received from his teachers, grandfather, and Roman emperors.
For example, Emperor Antoninus Pius had learned to consider matters carefully and patiently during consultations, rather than hurrying over questions to satisfy his perceptions.
There is a very important ideology underlying Aurelius’s work: what he received from his mentors (value teachers) and what he transmits as a mentor and head of state.
In this regard, I would like to draw some comparisons with today’s RA President.
Looking at Prime Minister Nikol Pashinyan, one gets the impression that he or she did not have a worthy mentor, and even if he did, he took away from his mentors not virtues but their weaknesses. That is, as a leader of the state, what does he transfer to his team and the people who follow their prime minister? Thus:
- Nicole – the “scientist”
If Aurelius was considered one of the most famous representatives of Stoicism, Nikol Pashinyan could be considered the founding father of a new direction in politics in Armenia – cursurology. Mr. Pashinyan should be deservedly honored, he has taken cursing to a new level, allowing it to become the main form of expression for people, to enter people’s families, and of course to become the ontological basis for the maintenance of new power. This was such a serious achievement (with an incomprehensible missing of the Prime Minister’s 100 achievements) that even opponents of the current government took over and started using it. The prime minister may be proud that it is a science that works in practice so much that it is even used against him. The term “father of institutional blasphemy in the Republic of Armenia” is a truly worthy addition to the biography.
- Nicole – “Balanced / Reasonable”
If Aurelius inherited dishonesty from his grandfather and learned from the Stoics to learn stability, then what Nikol Pashinyan can convey to his teammates is that any decision he makes is flawed, not subject to any logical and dialectical rules, it depends on his mood and anger. degree. If you are very narrow, you can shout, shake your hand and utter Sashik or Kocharyan’s magical names using the words “revolution”, “robbery”, “never again” in the obligatory sentence.
Finally, everyone will live well, there will be no problems and the salaries will be tens of times more.
That imbalance and imbalance is the reason that no more paradoxical government than this is.
On the one hand, it is the most rejecting power. Since last year they have been denying Serge, now they are denying Hrayr Tovmasyan, the once-hero Vanetsyan, the half-hero Osipyan and everyone at all.
At the same time, this power is entirely based on the professional abilities of the former authorities. When looking at the government, it becomes clear that complete chaos is not only in the areas responsible for former “regime” representatives: Atom Janjughazyan, Tigran Khachatryan, Zohrab Mnatsakanyan, David Tonoyan, Felix Cholakyan Arikyan and Felix Cholakyan I do not mention it because it fully complies with the standards of the “new” government. But don’t worry, the Prime Minister will soon step aside from the professionals and, for example, replace David Tonoyan with one who is not just scared of a quick move, and for example Janjughazyan instead of just one who knows the multiplication table.
2.1 Nicole – “Team”
Nikol Pashinyan teaches that ALL can be used and thrown away, no matter who they are. Is Amulsar ahead? Doesn’t he care whether Tigran Avinyan can be “sacrificed” at least in the public arena, is there a problem with the Constitutional Court? And many deputies, officials, who can one day express and occupy the minds of the public, making them shameful. And of course there is a “bright opposition”, which is the logical continuation of the power, apart from the real bright ones, but the prime minister does not value them as much as these people bring up “bright” projects and fight against the “former” ones.
- Nicole – “Truthful”
If Aurelius adopted a steadfast love of truth and honesty from his emperor brother, then Pashinyan shows his team-mates and citizens every day a practical example of how to lie and be irresponsible every day.